Bir bilinçaltı hikayesi!

Merkezi bir sınavda bina sorumlusu olarak bir yerde bulunuyordum. Salonda görevli gözetmen, nasıl olmuşsa salon başkanının alması gereken sınav evrakını teslim alıp salona doğru yollanmış. Gerçek başkan ise bir okul müdiresi olarak el elde baş başta ortada kalıvermiş haliyle...

Müdire hanıma, “Hocam! Endişe etmeyin! Bir okulda iki müdür, bir salonda da iki başkan olmaz. Size başkanlığınızı iade ederiz” dedim. Sonra listeden bu karmaşık durum anlaşılınca salona gönderdim görevli arkadaşı ve müdire hanımefendiyi başkanlık görevine kavuşturduk sonunda.

Ardından salona gidip “kaçak başkanı göreyim ve biraz takılayım” istedim. Gidip gülümsemeli bir tavırla kaçak salon başkanına laf dokundurmak için “Güvenliğe haber verdim, birazdan sizi darbeye teşebbüsten alıp götürecekler” dedim. Meğer adamcağız sınavlarda ilk kez görev almış ve yanlış anlama sonucu alıp götürmüş salon evrakını. Ama benim latife içeren sözlerimi aşırı ciddiye aldı ve “Hocam! Ben 15 Temmuz'da İstanbul’da idim. En ön safta arslanlar gibi mücadele ettim” demesin mi? “Ben eski bir askerim” diye de ekstra açıklama yapma gereği hissedince iyice koptum.

Olayın nereden nereye geldiğini görünce şok oldum ama nasıl bir toplumsal bilinçaltı oluştuğunu anlama bakımından da ilginç bir manzara çıktı ortaya.

Şunları düşündüm: 27 Mayıs'tan beri, bütün darbe girişimlerine yönelik “böylesi bir bilinçaltı ve toplumsal hafıza söz konusu olsaydı, ne 12 martlar, ne 12 eylüller, ne 28 şubatlar ve ne de 27 nisanlara tevessül edilebilirdi” belki.

Elbette bu örnekte sivil bir darbe girişimi idi yaşanan ve kendi içinde tolere edilebilir belki. Buna rağmen, her tür haksız işgal ve toplumsal iradeyi ipotek altına alan girişim ve örgütlenmeyi lanetlemek ve tepki göstermenin ne derece lüzumlu olduğunun altını kalın harflerle hep çizmek gerektiğini ifade etmek adına güzel bir vesile oldu.