Eski bir arkadaşımın annesinden dinlediği, sevdiğim bir hikayedir...
Yönetici pozundaki her insanın bu hikayeden sonuçlar çıkarmasında inanılmaz yararlar olabilir. Şöyle ki:
Bir gün Firavun hamamda neşe içinde yıkanıyor. O esnada Şeytan, insan şeklinde ziyaretine geliyor. Hamamın kapısını tıklar.
Firavun rahatsız edilmekten kızgın bir şekilde kapıya doğru seslenir:
- Kimdir O?
Şeytan:
- Benim! Şeytan! der.
Firavun, dostunun sürpriz ziyaretinden ziyadesiyle mutlu olur ve içeri davet eder. Aralarında geçen hoş beşten sonra Şeytanın aklına bir soru gelir:
- Ey Firavun! Ben olmadık şeytanlıklar bilirim ama hiç bir zaman “Ben Tanrıyım!” diye bir iddiada bulunmak aklıma gelmedi. Oysa sen hem Tanrılık iddiasında bulunuyor hem de kapıdakinin kim olduğunu bile bilmiyorsun, bu durum sana da tuhaf gelmiyor mu? Nasıl oldu da sen Tanrı oldun veya buna kendini nasıl inandırdın?
Firavunun cevabı başkandan babaya kadar tüm idareciler için manifestodur:
- “Vallahi, her ne yaptım ve her ne söyledimse itiraz eden bir kişiyi dahi görmedim”. Böylece "ben olsam olsam ancak Tanrı olabilirim", diye düşünmeye ve inanmaya başladım. Halka tanrılığımı ilan ettim ve ilginç biçimde inandılar. Küçük itirazları ise güç kullanarak bastırdım. İşte tanrılık serüvenim böyle başladı".
...
Yorumlar